10/6/14

شراب در شعر فارسی

        مرا گوئی چرا شوریده شکلی          شراب است و بهار است و نگار است
 رضی الدین آرتیمانی

**********
       گرچه ز شراب عشق مستم              عاشق تر از این کنم که هستم
نظامی

**********
      شرابی ، شعر نابی ، هر چه هستی         مرا از هر چه غیر خود گسستی
هما میرافشار

**********
         شراب شادکامی را چشیدم              سبوی نیک نامی را شکستم
فروغی بسطامی

**********
   عکس آن لبهای میگون در شراب افتاده است               حیرتی دارم که چون آتش در آب افتاده است
هلالی جغتائی

**********
         شکل مستانه و انکار شرابش نگرید        تا ندانند که مست است ، شتابش نگرید
وحشی بافقی

**********
   شور شراب ناب را در نرگس مستش بخوان       افسانه مهتاب را در پرتو رویش نگر
بهادر یگانه

**********
   شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد                    لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم
حافظ

**********
     ما خشک لبان تشنه دیدار شرابیم           چون کاسه ما گشت تهی خانه خرابیم
ابوتراب بیک

**********
ترسم از اهل ورع ، شوق شرابم بکشند        به بهشتم بفریبند و به خوابم بکشند
عرفی

No comments:

Post a Comment